Kamila Sammler

Kamila Sammler jest aktorką teatralną, filmową i telewizyjną, fotografką, podróżniczką i producentką teatralną. W roku 1981 ukończyła Wydział Aktorski PWST w Krakowie.

FOTOGRAFIA

Wystawy indywidualne:

Marzec 2013- ADAMAH- Instytut 116, Warszawa
Maj 2013- Adamah- Teatr im. Stefana Jaracza, Łódź
Październik 2013- ADAMAH - Bardejóv, Słowacja
Kwiecień 2014- jaCień- Stara Galeria ZPAF, Warszawa
Czerwiec 2014- jaCień - MCK, Ostrowiec Świętokrzyski
Październik 2014- jaCień – Galeria ATELIER Chełm,
Październik 2014- ADAMAH- Galeria FOTOART, Szczecin

Wystawy zbiorowe:

Czerwiec 2013- Fotografia wg Aktorów- Stara Galeria ZPAF, Warszawa
Lipiec 2013- Fotografia wg Aktorów- Stary Browar, Poznań
Styczeń 2014- Fotografia wg Aktorów- Teatr Muzyczny, Łódź
Luty 2014- Fotografia wg Aktorów-Galeria MCK, Ostrowiec Św.
Marzec 2014- Fotografia wg Aktorów, Galeria ATELIER Chełm
Maj 2014- AKT- Bardejóv, Słowacja
Październik 2014- Fotografia wg Aktorów, Nowy Sącz

TEATR, FILM,TV

Zadebiutowała rolą Racheli w Weselu S. Wyspiańskiego w Teatrze im. Bogusławskiego w Kaliszu. Kolejno aktorka Teatru im. Jaracza w Łodzi, Teatru Polskiego we Wrocławiu. Obecnie pracuje jako aktorka w zespole Teatru im. Jaracza w Łodzi. Ważniejsze role teatralne: Dziewica Ewa w Dziadach A. Mickiewicza, Lucy Brown w Operze za trzy grosze B. Brechta, Lucylla w Śmierci Dantona G. Buchnera, Mme de Tourvel w Niebezpiecznych związkach Ch. Hamptona, Kunegunda w Kandydzie Wolera, Anna Pietrowna w Iwanowie A. Czechowa, Jessica w Kupcu weneckim W. Szekspira, Róża w Pępowinie - K. Kofty, Hrabina Saint Font w Madame de Sade - Y. Mishimy, Melisa Gardner wListach miłosnych A.R. Gurney’a, Maria w Woyzecku G. Buchnera, Hermiona w Zimowej opowieści W. Szekspira, Dorymena w Mieszczaninie szlachcicem Moliera, Nastazja Filipowna w Idiocie F.Dostojewskiego, Paula w Zabawie w koty I. Orkeny’ego, Cruella de Mon w 101 dalmatyńczyków, Toby w Okruchach czułości, Gabriela Wegrat w Samotnej drodze A. Schnitzlera, Matka w Blasku życia R. Gilmana, Hekate w Makbecie W. Szekspira, Olivia w Produkcie M. Ravenhilla.

W teatrze TV zadebiutowała rolą Zosi w przedstawieniu w reż. Macieja Englerta Kowal pieniądze i gwiazdy J. Szaniawskiego. W dorobku ma też główne role kobiece w Drodze do Czarnolasu A. Maliszewskiego, reż. Andrzeja Maja i Strasznej chwili A. Kuprina, reż. Andrzej Titkowa .

W 2007 roku wystąpiła w roli pierwszoplanowej w filmie "Teczka" J.Kossakowskiego. Film ten otrzymał nagrodę dla "Najlepszego Filmu Polskiego" na Sopot Film Festival a także w wielokrotnie nagradzanym filmie Echo Magnusa von Horna, Zamku Per-Andersa Ringa, W cieniu Johna Magnusa Borge’a , Goliacie Jakub Kossakowski ego, Jesteś tam Anny Kazejak, Spotkaniu Sylwester Jakimowa

Zagrała główną rolę kobiecą w filmach takich jak: „Requiem” Witolda Leszczyńskiego nagrodzonym nagrodą specjalną na Festiwalu Filmowym w Gdyni oraz w filmie wybitnej duńskiej rezyserki Lone Scherfig- „Kaj's frdselsdag, francuskim „Marion du Faouet Michela Favarta oraz Człowieku wózków Mariusza Malca a także w serialach telewizyjnych „Klan”, „Na dobre i na złe” oraz „Kryminalni”.

W roku 2005 otrzymała nagrodę na V Festiwalu Dramaturgii Współczesnej w Zabrzu

"Rzeczywistość przedstawiona" za rolę Matki w "Blasku życia" R. Gilmana

Bliska jest mi myśl Diane Arbus:

„Zdjęcie to tajemnica tajemnicy”.

Jestem aktorką.

Dla mnie poznawanie poprzez fotografię to jak życie postaci w rzeczywistości teatralnej. Rzeczywistości mocno subiektywnej.

Fotografia jest jak teatr: interpretuje świat, wyraża myśli i emocje. Teatr jest jak fotografia: kształtuje moje poczucie harmonii, kompozycji i wyrazu.

Interesuje mnie człowiek w swej potędze i ekspresji, ale też w wyrazie bólu i rozpaczy. Zatrzymanie w kadrze siły oraz nietrwałości, destrukcji naszego ciała i rzeczy. Pociągają mnie sprzeczności: klasyczne piękno i destrukcja, ruch i monumentalizm.

Fotografia jest dla mnie rodzajem intensywnej autoekspresji. Uprawianie sztuki to dla mnie nieustanna próba poskramianie materii. Wierzę, że fotografia pozwoli mi chociaż trochę ją oswoić.

Kamila Sammler

Niezwykle rzadko zdarza się, by ktoś zadebiutował wystawą indywidualną. Adamah jest takim wyjątkiem. Autorka - absolwentka PWST w Krakowie - daje przykład, jak wyniesione doświadczenia z pracy na scenie przenieść na inny obszar sztuki. Akt męski wymaga od fotografa dużej wrażliwości i kultury plastycznej by nie popaść w banał, kicz. Paradoksalnie, po rocznym stażu fotograficznym, Kamila odnalazła własny klucz do przedstawienia wizji mężczyzny w zdewastowanej przestrzeni. Tu wszystko jest brudne, stary mężczyzna, rozbite ściany, okna, podłogi. ON nagi snuje się po wnętrzach...
Obok wizerunki dębów jako drzew symbolizujących ludzkie życie, na dodatek nieraz ukazywanych jako złamane, co nie znajduje uzasadnienia w tradycyjnym postrzeganiu dębu jako symbolu nieśmiertelności. Z dębów emanuje jednak nadal pierwotna witalność i siła, a antropomorfizacja kształtów tworzy naturalną spójność.
Po co? Może odpowiedź znajdziemy w tytule Adamah. W języku hebrajskim oznacza Ziemię, czyli jeden z żywiołów. Świat coraz bardziej obumiera. Żywioł wdziera się w otoczenie człowieka a dla artysty tworzy wyrafinowaną, ponętną scenografię. Następuje proces socjalnej degradacji człowieka. Lecz nawet nagi człowiek zachowuje szczątki honoru, autorka świadomie monumentalizuje jego sylwetkę. Wierzy w niego. Tworzy metaforyczny obraz przyrody, dzieła i losu człowieka.

Może czekamy na coś, co nigdy nie nastąpi? Czyżby na Godota?

A więc teatr - tak bliski Kamili...

Kurator wystawy
prof. Sergiusz Sachno
artysta fotografik

PREMIERA WYSTAWY „ADAMAH” ODBYŁA SIĘ W MARCU 2013 ROKU, W
GALERII INSTYTUT 116 W WARSZAWIE.